Editorial #1 | Lockdown | από τη Δώρα Ψωμά

Pagan Poetry, Graffiti, Thessaloniki, 2012 by ©Wild Drawing, photo: by Dora Psoma

Lockdown

Γράφει η Δώρα Ψωμά

Αφηγείται η Χριστίνα Σάκκα

(EN)

Editorial #1

23η μέρα lockdown. Σήμερα βγήκα από το σπίτι χωρίς χαρτιά, χωρίς να έχω στείλει sms. Όχι γιατί είμαι καμιά επαναστάτρια. Η αλήθεια είναι ότι το ξέχασα.

Περπάτησα στη Ναυαρίνου, που παραδόξως δεν είχε εκείνη τη μυρωδιά φρεσκοψημένης κρέπας. Κατηφόρισα φορώντας καρό πιτζάμα και ροζ σταράκια -τα γαμήλια- αλλά κανείς δεν με στραβοκοίταξε. Χαιρέτισα από μακριά τον ποιητή Τέλλο Φίλη και παραλίγο να τρέξω να του σφίξω το χέρι, αλλά μετά σκέφτηκα ότι πάνε πια αυτά. Παράλογες καταστάσεις που αρχίζουν να γίνονται η νέα «κανονικότητα» στην εποχή του Covid-19.

Μία λέξη ηχεί επανειλημμένα στα αυτιά μου σαν σειρήνα: Lockdown, lockdown, lockdown. Πώς να την εμπεδώσεις; Πώς να τη χωνέψεις; Σύμφωνα με το λεξικό Macmillan, η λέξη αναφέρεται στον περιορισμό των κρατουμένων στα κελιά τους ή στην απαγόρευση πρόσβασης πολιτών σε συγκεκριμένα κτήρια μίας περιοχής. Μόλις πρόσφατα καταχωρήθηκε στο λήμμα και μια τρίτη σημασία: «Απαγόρευση Κυκλοφορίας».

Στρίβοντας από τη Σβώλου, κατέβηκα την οδό Απελλού, όπου πριν από λίγες μέρες ξέσπασε εκείνη η φριχτή πυρκαγιά που κόστισε τη ζωή σε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων γειτόνων μας. Ενός λεπτού σιγή. Κοντοστάθηκα δίπλα στο ξηροκαρπάδικο «ΕΣΠΕΡΟΣ» του Άκη Σιρακιάν, μπροστά στο graffiti με την Bjork. Μας κοιτάζει κι αυτή πίσω από το κιγκλίδωμα. Lockdown και παραλογισμός. «Δεν υπάρχει λογική στην ανθρώπινη συμπεριφορά», κλέβω έναν στίχο της και συνεχίζω.

Επιστρέφω στο σπίτι για να γράψω το πρώτο editorial για το “The Translation Project”. Η λέξη “lockdown” μου τρυπάει τον εγκέφαλο, αλλά δεν θα της περάσει. Ακόμα και κατά την περίοδο του εγκλεισμού, λέξεις και εικόνες δεν απαγορεύεται –προς το παρόν- να κυκλοφορούν.

Είναι η πρώτη μας εβδομάδα στο TTP. Οι πρώτες μας μεταφράσεις. Επιλέξαμε αυτά τα κείμενα και αυτές τις εικόνες, με την πεποίθηση ότι αντιστέκονται στη νοοτροπία του εγκλεισμού. H δική μας λογική, αλλά και η ηθική, δεν είναι σε lockdown. Είμαστε εδώ. Και είναι σίγουρο ότι μαζί μας είναι κι άλλα άτομα.

H Aisha Ahmad και ο Andreas Philippopoulos-Mihalopoulos είναι οι συγγραφείς των λέξεων που μεταφράσαμε και που θα διαβάσετε στο TTP αυτή την εβδομάδα.

Εκτός από λέξεις, μίλησα πριν και για «εικόνες» που φιλοξενούμε εδώ στο TTP. Για αυτές, ευχαριστούμε ιδιαίτερα την εικαστικό Ράνια Εμμανουηλίδου. Τα έργα της, αν και μη ρεαλιστικά, απεικονίζουν με έναν πρωτοφανή ρεαλισμό τη δυστοπία που βιώνουμε. Κι ενώ κάποτε στεκόμασταν μπροστά τους με αμηχανία, σήμερα τα διαβάζουμε με ανακούφιση, γιατί μας ωθούν να διαχειριστούμε το παράλογο και να το αντικρύσουμε σαν καθρέφτη της πραγματικότητας. Μας προσκαλούν δε, να επαναφέρουμε τη βραδύτητα στον τρόπο με τον οποίο κοιτάζουμε ένα έργο τέχνης.  

Τέλος, φιλοξενούμε εδώ και ένα νέο έργο της Εμμανουηλίδου, που δημιουργήθηκε κατά την περίοδο του εγκλεισμού, για τον οποίο μιλούν και τα κείμενα που μεταφράσαμε. Προσωπικά, το έργο αυτό με γεμίζει ευγνωμοσύνη, χάρη στη δύναμη που έχει να δίνει μορφή στον παραλογισμό της εποχής μας και να τον ξορκίζει.

  This is a marathon, keep reading.