Editorial #2 | Baby Steps | από τη Δώρα Ψωμά

Baby Shoe: Not For Sale,

photo by Spyros Kavvadias, 2020

Baby steps

Γράφει η Δώρα Ψωμά

Αφηγείται η Άντα Τρουλλάκη

(EN)

The Translation Project · Editorial #2 Baby Steps

Θεσσαλονίκη. 30η μέρα lockdown. Σήμερα τακτοποίησα επιτέλους την ντουλάπα μου σε μια απόπειρα να «κατεβάσω τα ανοιξιάτικα». Ανάμεσα σε ξεθωριασμένα T-shirt, τσάντες και μαντήλια, βρήκα ένα κουτί με παλιά πραγματάκια. Τι πρωτότυπο!

Τυλιγμένο σ’ ένα βελούδινο πουγκί, ήταν καταχωνιασμένο ένα από τα δύο βαφτιστικά μου παπουτσάκια. Μαύρο λουστρίν με μπαρέτα! Ελαφρώς μελό, αλλά πάμε παρακάτω!

Ξεσκόνισα το παπουτσάκι και το στόλισα πάνω στο ράφι με τα βιβλία, πλάι στον Hemingway και τη Χίλντα Παπαδημητρίου. Πόσοι συνειρμοί χάρη σε ένα τόσο δα αντικείμενο και δύο συγγραφείς!

Συνειρμός Νο.1: Αγαπώ πολύ και τους δύο και κατά μία έννοια τους θεωρώ «τη νονά και τον νονό» μου, μέντορές μου.

Συνειρμός Νο.2: Πού να βρίσκεται το άλλο παπουτσάκι;

Συνειρμός Νο.3: Ο ίδιος ο Hemingway έγραψε στα 50’s μία ιστορία με θέμα τα παιδικά παπουτσάκια. Σας την παραθέτω…

“For sale: baby shoes, never worn”.  

Σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά: «Προς πώληση: ζευγάρι παιδικά παπούτσια, αχρησιμοποίητα».

Έξι λέξεις στα αγγλικά, έξι στα ελληνικά, που δεν είναι όμως ο τίτλος της ιστορίας. Αυτές οι έξι λέξεις είναι όλη κι όλη η ιστορία. Σύμφωνα με έναν αστικό μύθο, μετά από πρόκληση συνδαιτυμόνων του σε έναν άτυπο διαγωνισμό λακωνικότητας και συγγραφικού ύφους, o Hemingway έγραψε, με δανεικό στυλό σε μια χαρτοπετσέτα, αυτό το flash fiction. Αρχή-μέση-τέλος. Θέμα, πλοκή, χαρακτήρες! Γλώσσα! 

Ο Hemingway με τα παπουτσάκια του ενέπνευσε το θέμα του δεύτερου editorial για το TTP. Παλεύουμε να μεταδώσουμε ένα μήνυμα: αυτό που ζούμε, αν και απερίγραπτο, πρέπει να γραφτεί! Μπορούμε να αγγίξουμε τη λακωνικότητα; Να επιλέγουμε τις λέξεις με τη μαεστρία του Hemingway; 

Baby steps στον μαραθώνιο για τη λακωνικότητα, αυτή την τόσο παρεξηγημένη έννοια.

Οι συγγραφείς γράφουν, εμείς μεταφράζουμε και αφηγούμαστε.  

Ο Tomaso Ferrando[1] και ο Nick Pearce, καθηγητές σε βρετανικά πανεπιστήμια, γράφουν –λακωνικά και μη- για την οικονομία και την πολιτική αντίστοιχα, στην εποχή του Covid-19 Crisis. Με τα άρθρα τους αυτή την εβδομάδα, παραδίδουν άτυπα μαθήματα Οικονομικής Θεωρίας και Πολιτικής Επιστήμης. Άνευ εξετάσεων. 

Για τις εικόνες που φιλοξενούμε, ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Αποστόλη Ρίζο, σύμβουλο οπτικής επικοινωνίας των εκδόσεων «Τύρφη» και του “LesYper Yper”. Τα δίπτυχα που μας παραχώρησε είναι φωτογραφίες ημερολογίου και αποτελούν μέρος της σειράς "Test Patterns". Σύμφωνα με τον δημιουργό, η σύνθεση δύο εικόνων σε «δίπτυχο» εκμεταλλεύεται την τάση του ανθρώπου να συνδέει τα πράγματα (“mental unification”) και να αφηγείται νέες έννοιες.

Γράφω τον επίλογο του editorial ενώ ο Σπύρος φωτογραφίζει το παπουτσάκι. Δεν πωλείται. Οφείλω, πάντως, να ομολογήσω ότι στον άτυπο διαγωνισμό λακωνικότητας, δεν τα έχω ακόμα καταφέρει. Αυτό που ζούμε είναι δύσκολο να περιγραφεί με λίγες λέξεις. Αλλά, τουλάχιστον, ας πούμε ότι θα κάνουμε το πρώτο βήμα. Baby steps.   

 This is a marathon. Keep reading and start listening.

---

[1] Όσον αφορά το άρθρο του Tomaso, κρίναμε απαραίτητο να το επιμεληθούμε σε τρία μέρη, δύο από τα οποία δημοσιεύονται σήμερα.